Dàluc

Vandaag weer vrijdag dus de wekelijkse rit naar het ziekenhuis is weer zover. Dyon mag weer mee want hij accepteert het toch niet om ‘weggebracht’ te worden naar oma. Hij is veel te bang iets te missen. Maar als je hem vraagt of hij ook een vingerprik wilt schud hij van nee. Wel leuk in Tiel is het voetballen op de gang met Angela, nu maar hopen dat ze er is vandaag. Als we de auto geparkeerd hebben laten we ons altijd voor de deur afzetten met het parkeerwagentje en ga jij en Dyon vaak voorin naast de chauffeur zitten en mag ik achterin. Ook bij de heren chauffeurs ben je al bekend en zij genieten minstens net zo veel van jullie als jullie van het ritje naar de ingang. Eenmaal uitgestapt rennen jullie naar binnen als of er iets te winnen valt en weten precies de weg te vinden naar de prikpoli. Het is fantastisch om te zien dat jullie met jullie enthousiasme bij veel ziekenhuis bezoekers een lach op het gezicht toveren. Het maakt mij ook blij. Het bloedprikken is altijd zo gebeurd en je krijgt altijd een sticker en een kleurplaat mee. Dyon, ondanks dat hij niet is geprikt krijgt het ook. Nu naar boven, het wekelijkse sprintje door het ziekenhuis naar de lift. Wie drukt deze keer op de knop?

Op de 5e etage aangekomen gaat de race verder en elke keer weer moet ik jullie tot rust roepen omdat hier zieke kinderen liggen en je hier niet mag rennen en gillen. Even aanmelden en wachten op de bloeduitslag. Voordat er gespeeld en gevoetbald mag worden brengen we altijd eerst de Embla aan, een verdovingsmiddel die we aanbrengen op de plaats waar je aangeprikt wordt. Als dat eenmaal aangebracht is mogen jullie met Angela gaan voetballen op de gang, jullie zijn niet te stoppen en weet je Dàluc? jij wint altijd!

De bloeduitslag is deze keer rap binnen en je afweer is te laag voor een hele gift MTX, de chemo van vandaag. In overleg met Nijmegen krijg je vandaag de helft. Eenmaal op de behandeltafel moet papa altijd de pleister weghalen. Dat gaat niet altijd zonder je een beetje pijn te doen en vaak wordt je ook boos maar toch wil je dat papa het elke keer weer doet. De kinderarts heeft alles gecontroleerd en Angela is erbij om te tellen. Op 3 blaas jij heel hard het gekleurde veertje weg en prikt de dokter de naald in je kastje. Het gaat elke keer goed, behalve vandaag. De lijn zit verstopt en er komt niks uit of in. Balen! Ze blijven het proberen maar er zit geen beweging in. Heel vervelend allemaal. Er moet opnieuw aangeprikt worden. nu maar hopen dat het deze keer wel gaat. Maar ook de tweede keer zit de lijn verstopt en lukt het de kinderarts niet de lijn vrij te krijgen. Ik zie de komende geplande dagen al helemaal in duigen vallen en zie het er al van komen dat operatief je Port-a-Cath vervangen moet worden. Net nu Papa maandag aan zijn nieuwe baan begint en morgen de Koninginnemarkt is. In overleg met de artsen van het UMC Radboud is besloten dat wij naar Nijmegen moeten komen om het daar te laten bepalen hoe nu verder. En het ging allemaal zo goed.

Mama komt naar Tiel en pikt Dyon op zodat ik met jou naar Nijmegen kan. Jij vindt het allemaal best en stribbelt niet tegen. Wel vraag je of we met de ambulance gaan en of dat je moet blijven slapen maar dat is deze keer niet het geval. Dyon heeft meer moeite met de situatie en wil ook mee! Maar deze keer besluiten papa en mama dat het beter is Dyon niet mee te nemen naar Nijmegen.  In Nijmegen aangekomen kunnen we door naar de dagbehandeling en Vivian, de Nurse-practitioner komt er meteen eraan. Weer moet je aangeprikt worden, de derde keer vandaag en gelukkig, het lukt Vivian de lijn vrij te krijgen. Wat een opluchting! Voor de chemo via de lijn is het inmiddels te laat dus krijg je deze MTX deze keer in twee te slikken pillen. Voor jou geen probleem en dat laat je haar graag zien. Ze is helemaal beduusd en trots. Zonder blikken of blozen slik jij die twee pillen zo weg. Je krijgt nog een goedje in de lijn gespoten dat een uur moet inwerken en dan kan de naald er weer uit. Dit uur speel je lekker op de dagbehandeling en we eten samen enkele boterhammen en een kiwi. Even wachten tot dat het zo ver is, dan de naald eruit en de welverdiende Kanjerkralen meekrijgen. Het zit er weer op. Wat ben ik blij dat we niet hoeven te blijven. Voordat we naar huis gaan wil je nog, zoals de laatste tijd vaker, een saucijzenbroodje in het restaurant eten. Prima, gaan we doen! Wel opschieten hoor, thuis wachten ze op ons. We gaan vanmiddag nog naar de verjaardag van Lily.