Dàluc

Nou Dàluc, de laatste weken blijf je goed op gewicht en dat is heel fijn. We hebben het ‘bijvoeden’ ’s nachts al gestopt en we gebruiken je sonde alleen nog maar voor de medicatie. Het gaat gelukkig goed met je. Papa en mama vinden wel dat je sonde eruit mag en vragen je of je wilt gaan proberen de medicijnen  te gaan slikken. Daar schrik je even van en wordt boos, heel boos en je vindt ons niet meer lief. En morgen ook niet en op Baloedag ook niet…  O ja, die vervelende Dexa heeft je weer aardig in zijn greep. Wij zijn er inmiddels bekend mee. Wij leggen uit dat je niet boos hoeft te zijn en dat wanneer jij het wilt je het mag aangeven, van ons mag het.

Niet veel later geef je aan het te willen proberen en Dàluc, Kanjer jij heb vanaf moment een niet een keer moeilijk gedaan. Nu even een week volhouden dan mag de sonde eruit. Wij zijn trots op jou, hoe goed je hieraan werkt. Wij besluiten dat je de laatste schooldag voor de vakantie zonder sonde naar school mag en woensdagavond voor het slapen gaan halen wij je sonde eruit. Wat maakt ons dat blij. Ik zeg nog ‘Dàluc, het doet geen pijn maar het is wel even vervelend’ waarop jij antwoord ‘nee hoor pap, alleen maar beetje hoesten hoor”.

14 maanden lang heb je ermee rond gelopen zonder ook maar een keer echt tegengewerkt te hebben. Aan je Kanjerketting is te zien dat er in deze 14 maanden 22 keer een nieuwe sonde bij je is ingebracht. Dat waren 22 vervelende momenten die je toch maar weer hebt doorstaan. Nu maar hopen dat er geen 23e keer komt. Je verdiend het, zo goed als bent.