Dàluc

Tja, na de opname van afgelopen vrijdag zat het er al wel in, ik vier mijn 5e verjaardag in het ziekenhuis. Mama is blijven slapen en we kunnen lekker blijven liggen. De zusters hebben vannacht mijn kamer versierd en komen s morgens met zijn 6-en allemaal ballonnen brengen. Toch nog een beetje feest! Wel vervelend is dat mijn sonde deze keer bij het doorspuiten van de ciproxin nu echt verstopt raakt en vervangen moet worden, dat vind ik helemaal NIET leuk. Papa en Dyon zijn er ook al vroeg bij, om 9 uur zijn ze er al weer en hebben alle kaarten en kadootjes van thuis meegenomen. Heel hartelijk bedankt allemaal, ik ben er echt blij mee. De oncoloog kwam zoals afgesproken vroeg langs en bracht goed nieuws, het was niet nodig om langer te blijven en we mochten gaan om toch nog thuis mijn verjaardag te vieren. Heel fijn, ik mag weer naar huis en kan morgen ook gewoon mijn verjaardag in de klas vieren. Ik zie er al naar uit. Voor we echt kunnen vertrekken moet er nog al wat gebeuren, eerst de nieuwe sonde erin en dan de naald eruit. Allebei vervelend maar ik weet hoe het voelt en ik ben een echte Kanjer dus laat ik het gewoon gebeuren, zonder te huilen. goed he?  Nu alles nog opruimen en kleren aantrekken. Dyon en ik mogen alvast naar het plein en daar vermaken we ons prima samen. Wanneer papa en mama komen gaan we met de lift naar beneden. Dyon mag deze keer op het liftknopje drukken. Eenmaal thuis aangekomen zie ik al snel door de ramen heen mijn nieuwe fiets staan. Weg verassing. Papa wilde filmen hoe ik binnen zou komen en de fiets op tafel zag staan. Haha, ik heb ‘m al gezien! Vanwege mijn opname van vrijdag hebben papa en mama alle genodigden voor vandaag afgebeld en dus blijft het vrij rustig vandaag verder. Oom Theo en Kim zijn er al vroeg bij. Oma, Marianne, Tante Fairload, oom Mike en Seth komen toch even langs en Oom Robert en Susan komen ook nog even een kadootje brengen. Leuk allemaal. Nog leuker is het grootste kado wat ik gekregen heb, een echte ridderkasteel van Playmobil. Deze zat in zo’n grote doos dat we ‘m op wielen naar binnen gereden hebben. Heel gaaf maar moet nog wel opgebouwd worden. Papa? nou, ehhh nee, nu even niet. Oke, dan maar spelen met die grote doos, ook leuk. Buiten wordt het mooi weer en ik ga vast een rondje rijden op mijn nieuwe fiets, ik ben er blij mee, mijn andere fiets is echt te klein geworden. Gelukkig heeft deze nieuwe ook zijwieltjes, ik heb nog te weinig kracht in mijn benen om zonder te gaan (proberen) fietsen.