Dàluc

Na de onderzoeken van afgelopen week gebeurde er het weekend niet veel. Nog altijd die vervelende buikpijn en elke dag wel spugen, houdt het nou nooit op?

Zondag kwam Oma nog langs en later ook Juultje en Rien. Samen met papa, mama, Dyon en de visite mochten we in de snoezelkamer, dat is leuk. Dat is een kamer speciaal gemaakt om even helemaal weg te komen van alle ziekenhuisellende. Leuke en mooie verlichting, Cowboy Billy Boem muziek, een groot waterbed. Helemaal leuk en inderdaad ik vergeet even helemaal dat ik ziek ben. 

Maandag moest ik nog naar de oogarts voor een oogcontrole. Ik had de laatste dagen een verhoogde bloeddruk en dat kan wel eens nadelig uitpakken voor mijn ogen, dus … We moesten helemaal aan de andere kant van het ziekenhuis zijn en dan ben je wel even onderweg. Gelukkig zat ik in de rolstoel en reedt papa mij er naar toe. Van de spanning moest ik toch wel weer spugen. Jammer, het ging zo goed. Bij de oogarts kreeg ik een pleister op mijn oog en moest ik op afstand zien wat de dokter aanwees op een bord. Ik had alles goed. Daarna kreeg ik druppels in mijn ogen, de dokter wilde nog even in mijn ogen kijken en daarvoor moesten mijn ogen eerst gedruppeld worden. Uiteindelijk ook hier alles in orde en niets verkeerds te zien. Terug naar de afdeling. Papa wilde nu in de rolstoel zitten en dat ik hem terug duwde naar de kamer maar dat vond ik niet zo’n goed idee.

Vanavond blijft Ome Theo bij mij op de kamer slapen. Ik heb er toch wel een beetje moeite mee dat papa en mama naar huis gaan maar papa belooft mij morgen heel snel weer terug te zijn. Oke dan.

Dinsdagmorgen wacht ik tot dat papa komt. De verpleegsters doen wat ze doen moeten en ik voel nog altijd de buikpijn en heb het gevoel van moeten spugen. Hoe kan het nou dat ze niets vinden en mij niet beter kunnen maken? ’s Middags om 1 uur komt papa en we krijgen bij de doktersronde te horen dat ik wel naar huis mag. Papa en Ome Theo zijn erg blij en beginnen meteen alles in te pakken. Ik zelf besef het nog niet helemaal. Pas in de auto op weg naar huis begin ik een beetje spraakzaam te worden. Voor we thuis komen gaan we nog even boodschappen doen en halen we Dyon op. Hij is helemaal door het dolle heen wanneer hij mij en papa ziet aankomen. ’s Avonds bij het eten ben ik nog te moe om te eten en lig wat op de bank tv te kijken. Na het eten komt Shemene nog eventjes langs. We hebben elkaar een tijdje niet gezien en we spelen samen spelletjes op de computer totdat ik aangeef dat ik naar bed wil. Ik ben thuis.

Ik heb een heerlijke nacht gehad en ben vroeg wakker. Deze dag beginnen we goed volgens papa, we moeten om 08.05u bij de tandarts zijn voor controle. Hugo, onze tandarts is tevreden over mijn tanden en laat ons nog eens zien hoe mijn tanden gepoetst moeten worden. We staan snel weer buiten. Mama gaat werken en Dyon is bij de Koekies. Met papa ga ik alleen maar leuke dingen doen. Op bezoek bij Juultje en Rien, snoep en speelgoed kopen, bramen plukken, boodschappen, tafelvoetballen en tussendoor even rusten. Ik heb de smaak weer te pakken, eet weer van alles een beetje en klaag niet meer over buikpijn en heb niet meer het gevoel van moeten spugen. Ik ben de afgelopen dagen al weer vergeten en ga nu mijn schade inhalen. Ik durf weer te eten en ben niet meer bang te moeten spugen, heerlijk. Ik hoef maar te roepen dat ik honger heb en hup, alles wat ik wil krijg ik. Zelfs laat in bed krijg ik nog yoghurt met honing. Ik ga die drie verloren kilo’s heel snel weer bijhalen. haha.