Dàluc

Op naar Jan Klaassen Land.

 Vandaag 17  juni, Gelukkig ik mocht naar huis na de 3 vervelende dagen in het ziekenhuis. Wat een rot behandeling is dit, Het duurt allemaal zo lang. Maar toen we het beicht kregen dat we naar huis mochten wist mama en ik niet hoe snel we de spullen in moesten pakken en naar huis zijn gegaan, we waren zelfs optijd om Dyon te halen van pippeloentje. Gelukkig was Marianne bij ons thuis en die had lekker gekookt. konden wij lekker buiten spelen.

Maar ik moest wel vroeg naar bed van mama want de volgende dag moet ik met de bus mee naar Het land van Jan Klaassen en volgens mama moest dat heel leuk zijn. ( eerst zien en dan geloven) ( was ook wel moe hoor, dus ik sliep gelukkig al snel)

Klokslag half 9 was ik in de klas, extra kleren en wat lekkers mee in mijn rugzakje. Het was wel allemaal erg spannend dus bleef ik extra lang bij mama plakken en ik wilde maar 1uur naar op school reisje…. ( dan kan zegt mama) De bus deed er een uur over om daar te zijn, gelukkig hadden we ontzettend lekker weer. Heerlijk gespeeld want ik had niet in de gaten dat mama ook op het park was. Ik was wel blij om haar te zien want ik werd een beetje moe en had last van buikpijn. dus even de buik gemasseerd. Toen kregen alle kinderen friet met limonade maar omdat ik geen friet mag (alleen die van de MC Dondald) kreeg ik een tostie. maar ik had geen trek ( dat komt door de chemo, het zorgt ervoor dat  ik geen smaak meer heb). Gelukkig had mama mijn rugzakje met de sondevoeding erin, daar werd ik voor een uurtje aan vast gekoppeld. Het is niet zo heel leuk spelen met de rugzak op dat ik daarom mama heb grvaagd om mij af te koppelen als ze even een uurtje ging werken. We hebben nog lekker een ijsje op ( en die lust ik graag) en om 15oo gingen we weer met de bus naar huis. Mama kwam ook nog even kijken of het met mij nog goed ging en koppelde me nog even aan het rugzakje en dan rijden maar. En daar zijn we weer… terug op school. En wie stond daar  Mama en Ba Ngoai ( oma vietnam). Ik heb het ontzettend leuk gehad en had dit niet willen missen.

Mama dacht dat ik wel heel erg moe zou zijn, maar ik heb in de bus geslapen. en daarom kon ik s’avonds nog even bij Shemene een taartje eten want die was jarig. Maar toen ik eenmaal in bed lag heb ik heerlijk geslapen.

De volgende dag had ik al wat last van de bijwerkingen. Ik had gespuugd en mijn lippen begonnen weer pijn te doen. Maar vanavond wil ik nog graag bij de opening zijn van Samen lopen voor Hoop.

  Ook samen nog op de foto.